Ekiple park olayı
ben baran abim deniz doruk gece denizin kuzeni akşam saat 19.30 sularında dışarı çıktık biz denizin kuzeni ile birlikte markete gideceğimizi söyleyip marketin yanındaki boş arsaya geçtik ayağımın kayıp totoma dikenli bitkinin batmasını saymıyorum tabiki, bir yirmi dakika mahalleyi turladıktan sonra parka geçtik ama görmeniz lazım baran abimle, deniz motorla parkın yanında durdular deniz motordan inip bir hışımla yanımda bitti gece ile doruka gelirsek onlar tahterevallide hiç bir şey umurlarında değildi.deniz kendi kuzenine bağırırken önüne geçtim, hatanın bana ait olduğunu onun bir suçunun olmadığını dile getirdim. Açıkcası biraz da ürkmüş olabilirim o an ki şaşkınlık ile ne yapacağımı bilemeyip, salıncağa oturdum denize hak veriyordum ama kuzenine kızması zoruma gittiği için istemedende olsa tavır sergiliyordum. Elini uzattığında elini ittim üzüleceğini bile bile böyle bir şey yapmıştım. denizi o an görmeniz lazım o kadar içi çekildi ki çocuğumun eli havada kaldı. o an ki gerginliği ortadan atan kişi baran abimin salıncaktan yere g*tünün üzerine düşmesi oldu. “devam edin siz bana bakmayın” diyişiyle kahkahayı patlattık. baran abimin izinden gitmiş olucak ki nasıl başardığını bilmediğim dorukunda yerle buluştuğunu görünce gecenin yüz ifadesini görmeye değerdi. telefonumla ikisinin fotoğrafını çekip berata ve barışa yolladım. ” ya buse!! sakın o iki dengesize atma” diyen doruku umursamadan gecenin yanına gittim. denize döndüğümde salıncağın başında dikilmiş bekliyordu. elini cebine atıp telefonunu çıkarttı eve geçene kadar hiç konuşmadı odaya çıktığımızda bile benimle muhattap olmadı deniz hariç herkes odadan çıkınca kapıyı kilitledim ve yatağa geçip oturdum aslında yanına gidip özür dilemek istiyordum ama beni iter diye de acayip korkuyordum bende telefonum ve kulaklığımı alıp yatağa geçtim reels izlemeye başladım bir hareketlilik olunca deniz yanıma gelip uzandı. “elimi tutmadın” dedi. ellerini tutup saçlarından öptüm yanaklarından dudaklarından öptüm ve özür dileyip söz verdim. sımsıkı sarıldığım esnada baran abim kapıya sertçe vurdu. “lan dayı olmaya hazır değilim bir saattir kapının başındayım sesiniz çıkmıyor” deniz oflasa da ben gülmeye başladım. kapıyı açtığımızda ekibinde kapıda beklediğini gördük gece elleri ile kanka kusura bakma ikna edemedim mesajını verdi.
